İŞTE GERÇEK 'HİMMET'İN TARİFİ

Yine aslî mânâsıyla “himmet” kelimesi de, “mânevî yardım” demektir.

Him­met ta­leb et­mek; mâ­nen üst de­re­ce­de ol­du­ğu­na ina­nı­lan sâ­lih zât­lar­dan, müşküllerin hâlli veya herhangi bir murâdın hâsıl olması için ve­sî­le ol­ma­la­rı­nı is­te­mek­tir. Bu ise, on­la­rın daha müstecâb, yani kabûle karîn olan duâlarıyla ger­çek­le­şir.

Fakat şunu unutmamak gerekir ki her hususta “tevfik Allah’tandır”. Bütün nîmet ve muvaffakıyetleri ihsân eden; Allah Teâlâʼdır. Sâlih zâtların himmetleri/duâları ise, sadece bir vesîleden ibarettir. Onların duâları da Cenâb-ı Hakk’ın kabûlüne muhtaçtır. Allah Teâlâ dilerse kabul eder, dilerse etmez. Fâil-i Mutlak, yalnız Cenâb-ı Hak’tır.

Sâlih zâtların duâlarından istifâdeyle mânevî yardımlarını ifade eden “himmet” mefhumu da, günümüzde -maalesef- “maddî yardım” mânâsına hasredilmiştir. Üstelik bu maddî yardımın, âdeta bir “haraç” gibi zoraki alınması ise, “himmet” mefhumunun gönüllerdeki müsbet mânâsını ciddî derecede kirletmiş bulunmaktadır. İnsanları böyle haksız fedakârlıklara mecbur etmek ne kadar yanlışsa, bunu bir de “himmet” adı altında yapmak, daha ağır bir cürümdür. Zira haksızlıklara dînî bir kisve giydirmek, gönüllerin dîne-îmana olan muhabbet ve bağlılığının zayıflamasına sebep olur.